mýrýldadým kendi kendime içimdekileri mi koca deniz yuttu dalgalara anlatýrken.
ve kayboldu birden bire güneþ saatler filimin sonunu gösteriyordu denize gözyaþým düþtüðünde.
kimsesiz sanýyordum gölgemi ressam çiziyordu o an içimdekileri.
bir rüya gibi özgürlüðümün zinciriydi kazdýðým beton yýðýnýnýn sýrlarý bakýþlarýmýn arasýnda topraða düþen o göz yaþlarým tenimi okþuyordu ve ben seni sordum kendime.
çoktan limaný terk etmiþti gemiler hemde ayak izlerimi býrakarak seslendim ardýndan ve ben yalnýzdým acýtýyordu içimi þehrin dikenleri... Hüseyin YANMAZ 21/11/2012 Sosyal Medyada Paylaşın:
Tercanlı24 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.