kahveyi koy

eserken meltemler
peþinde
uçurtmalarýn
tatlý bir koþuþturma
bu benimkisi

duvarýn kenarýnda
bir çocuk
ceplerinde elleri dikilir
küskün suskun
öyle kendi kendine

kýrmýzý halkalar
beyaz halkalar
çýkar dilini
okþasýnlar saçýný benim

gemileri deðil
limanlarý baðladýk
yani hava öyle soðuktu
söndürdük ateþleri

sana gelmez
peþinden koþtuðun þeyler
ondan
yazýyorum hüzünleri
bilemezsiniz

yýldýz yaðan gecelere
kayarken siz
dünyanýn
tüm üzgün çocuklarý

sen þimdi kahveyi koy
ben þiir yazýp geliyorum
hemen yanýna

21.11.2012


Sosyal Medyada Paylaşın: