Ellerin bereket saçar
Deðdiði yerde güller açardý
Ah annem benim;
Yine meyveye durdu dallar
Yedi çocuklu sütlü kadýn gibi
Diktiðin zeytin aðaçlarý
Doyuruyor kurdu kuþu
Çoluk çocuk açlarý...
Þimdi öte yakadasýn
Sanki Styks Irmaðý
Aramýzda Aykýrt Çayý;
Nar ve zeytin
Cennet meyvesi derdin
Nerelere gittin
Bize kaldý yeryüzünde
Yarattýðýn cennetin...
Hani atarken tohumunu topraða
Dedemle pazarlýk etmiþsin;
’Yetiþirse aðaçlar
Burayý bana verir misin baba?!’
Rahat uyu ana
Bize miras diktiðin aðaçlar,
Toðraðýna düþen rahmet
Gözümden düþen yaþ sana...
Þaban AKTAÞ
19.11.2012