Ne zor yazarak anlatmaya çalýþmak sustuklarýmý Ama ; Ýçimde bir türlü susturamadýðým bir ben var Fransýz köprüsü
O yok artýk O benim deðil O bir baþkasýnýn oldu (S)onsuz bir yaþantýyý ben istemiyordum ki;
Ki Ben bile bu aþka böyle Fransýz mý kalacaktým.? Böyle mi olacaktý sonum benim Aklýmýn ucundan bile geçmezdi oysa, Sevgisini üç kuruþa ve zahiri güzelliðine býrakýp beni terk edeceðini…
Boþ ver sen beni çekme sularýný asi nehri gibi geriye Artýk bir çýlgýn aþýðýn olmayacak çünkü Artýk el ele tutuþan bir çiftin olmayacak burada Artýk buluþmamýz için bir taraftan ben, Diðer taraftan o gelmeyecek. Bekleme artýk bizi Fransýz köprüsü. Bir ” biz” bile olamayý beceremedik ki, bu köprüde amma; Bu köprüden her ayrý geçiþimizde o küçücük yüreklerimizde koskocaman bir” iz” olduðumuzu anlayacaðýz elbette
Þimdi susma vaktim geldi benim kendimi ayrýlýklarýn dar aðacýna asmaya gidiyorum Hoþça kal Fransýz köprüsü bu çýlgýn aþýðýný bari sen unutma
Sosyal Medyada Paylaşın:
Karaqulle Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.