ATEŞİN DÜŞTÜĞÜ YERDEYİM

Vakit gri akþamlara demirlerken yüreðimi
Gün biter
Sensizlik vurur düþüncelerime
Kan gibi midir senin sevgin
Nerelerden geldik bu yalnýzlýða
Nasýl kesti yolumuzu bizsizlik
Bu kaçýncý kendime geliþim
Demek rüzgarlý pencerelerde gülüþürken
Ay ýþýðý deðildi alnýmýza vuran


Hevesim kaldý kursaðýmda
Ne kadar vurursan vur sýrtýma çýkmaz artýk
Þimdi sen kuþtüyü yastýklarda uyuturken baþýný
Benim kaldýrým taþlarým var
Anladým ki sadece gidenler farklý
Oysa býraktýklarý acý hep ayný
Ömrümün noktasýsýn
Ama bilirim gelmezsin



Yorgunum
Kaçkarlar kadar yorgun
Kalmadý yüzümde çocukluk öykülerim
Düþer aklýma lacivert gecelerin erittiði mumlar
Ne çok isterdim gözlerinde sadece benim görebildiðim
Bir ýþýða kapýlmak
Bol gelir þimdi dünya
Sýfýr bedene düþen yüreðime

Artýk ateþin düþtüðü yerdeyim
Durgun sular gibi
Kurum sesli kadýnlar süpürürken dünyayý
Evlatlýk verilir yüreðim
Demek sevdanýn rengi aklýmdaki kadar beyaz deðilmiþ
Göðsümde ýslak bir mendil
Gözlerim intihar mavisi
Aþkýn ateþini yakmaya çalýþýrken
Kibritsiz kaldým Kasým’ýn sonbaharýnda
Gözün aydýn
Baþýnýn etini yiyeceðim hiçbir þeyim yok artýk



Dökülürken aðdalý dilimden kurþuni sözcükler
Döllenir yüreðinin ortasýnda




Sosyal Medyada Paylaşın: