Dolunayýn yükselse, gecen siyaha dönse, Sinemin otaðýný tekmil cana açardým. Gökkuþaðýn puslansa, feri özünden sönse, Gönlümün peþi sýra yine sana kaçardým.
Can bedenden çýkmadan görmeliyim cismini, Dualarýmda kaldýn, tesbih ettim ismini, Kim korkar hain kurttan; görseler de resmini, Gönlümün peþi sýra, yine sana kaçardým.
Devasa hislerimde, sende açýlýyordum, Parmak ucu dokunuþ, yarda saçýlýyordum, Kem gözlerin hýþmýndan, yana kaçýlýyordum, Gönlümün peþi sýra yine sana kaçardým.
Yüreðimin izinde az besmele çekmedin, Sana kol kanat iken, fütursuzca ekmedin, Yüz bakýþ feda sana, hiç birinde sekmedin, Gönlümün peþi sýra, yine sana kaçardým.
Hayrýma alametken yer oynadý yerinden, Akbabalar üþüþtü, biz savrulduk derinden, Ruhta ikiz olmuþken kim geçerdi erinden? Gönlümün peþi sýra yine sana kaçardým.
Beyhude mi ah çekiþ; yine mi duyamadýn? Ýçinde ki yabana sen de mi uyamadýn? Dengini arayýpta, bana mý doyamadýn? Gönlümün peþi sýra yine sana kaçardým
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.