dün gece yalnýzdým ellerim koynumda dolandým durdum bu koca þehir yalnýzlýðýmý bir türlü anlamadý.
kalbime yazmak istedim adýný gecenin rüzgarý tersine esti.
iþte o an öfkeli gözlerle seni aradým hayalin yansýyordu soðuk duvara.
ayaz vurdu birden bire bedenime eller yine titriyordu ölümü çaðýrýr gibiydi gökyüzünün karanlýðý.
þaþkýnlýk içinde bir yaðmur damlasýydý yavaþça düþtü tenime sokak lambalarý küskün san ki geceye gebe.
dört tarafým zifiri karanlýk düþünceli gözlerle daldým derinlere gökyüzüne seslendim hayal mi görüyorum der gibi.
ardýna bakmadan kayboldu bütün hayallerim kala kaldým gecenin sessizliðiyle baþ baþa iþte o an sýkýca sarýldým geceye küsmüþ bedenime... Hüseyin YANMAZ 19/11/2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tercanlı24 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.