TAŞTI ŞİİR KABINDA ŞAİR

saçlarýndan tenlerine yuvarlanan
aþkýn çýrpýnýþýydý
titrediler
tökezledi uykularý


sallandý þehir

taþtý þiir kabýnda þiir

kirli bir sabahý alýrlarken koyunlarýna
ifadesizsin dediler
sorguladýlar duygularýný
aç güvercin konaklamýþ düþlerinde
kaç kanat gezinmiþ gök/yüzünde

söylemediler
aþký gerip patika yollara
canhýraþ seni götürdüler
bulutlarýn gölgeliðinde sarýyorken ýslak kefenlerini
saklambaç oynayan iki duygu
ebeledi satýr sonlarýna konan noktayý
en çok seni sevdim diyordu
kendimi yasakladýðým tövbelerdi yokluðun
ellerimde bir kaç gün kýrýntýsý

ellerimdeki can solarken
en çok ne öldü salkým saçak
dudaklarým da mendil feryadý
ipleri kopmuþ kuklalarýn
yol ararken bacaklarý
inmeleriyle haykýrdý
aþkýma yataklýk edenlerin adý
bir fihriste yazýldý

suçluydum
kalbime þiir gömdüler
yolsuzdu ayaklar
yol sorarken kerpiçten evlere
kýrgýn bir gül yapraðýndaki çillendi
tenim
tenim dökülürken üstüne
kýrmýzýyý döktük beyaz güle
birkaç yüz kýrýðý rüyalarýma tebelleþ olan

bir vurgun sonrasý
unuttum adýný
fikrim kayýp
aklým firari
kapatýyorum aðzýmý
sus diyorum
haykýrma duyacak
karanlýðý unuttum
gündüzlerim karýþýk
adýný fýsýldýyor kulaðýma
yarý uykulu, yarý uyanýk sabah ezanlarý

kim diyorum
yoklamalarda
yok yazýlýyor aklým
ismimin önüne hep geç kaldý
sana koþan yüreðimi
hep sana birkaç durak kala indiriyorlar
artýk kanamalý bir yarasýn bende
öl diyorlar sen kaybýnda
býrakýyorlar sokak ortasýna
seni ölüyor rüyalarým
içimin uçurumlarýnda süzülüyorum

anladým
zihnimin bir yerinde kaçak var
hep sana yakýn yerlere park ediyor düþlerim
sildim sensiz yazýlan yazgýlarý
tutku soframda soðurken aþkýn demli çayý
aþk dedi
aslýnda aþk ya/ka/landý


Sessiz satýrlarýma ses olup þiirime kanat takan Fundacýðýma binlerce teþekkürler


Sosyal Medyada Paylaşın: