*** *** Dünyanýn sükutunu içinə yýðmýþ gecələrdən birini yaþayýram. Sərin mehə qarýþýb içəri dolan zülmət son ümidlərimi də puç edir sanki. Gögsümü sýxan hisslərim dodaklarýmda pýçýltýya dönüþür. Þarký oxumaq geçir gönlümdən- bir zamanlar sarýþýn qýzýn qulaqlarýna pýçýldadýðým o þarký: -Saçýn ucun hörməzlər sarý gəlin... Amma,bir xəzan günü solan sevda çiçəklərimi zülfünə hörə bilmədim sarýþýnýmýn. Mən zamanýn sükutunda boðulurkən o selində axdý getdi... -Əlvida,mənim məsum duyðularýmýn son gecəsi. Mən bir sýqara dumanýnda intihar etməyə gedirəm. Gecələri vücudumu uyumaða qoymayan iztirablarýmýn son çarəsi,son əlacý... Barmaklarým arasýnda siqara,masam üstə bir fincan kofe, iyirmi beþ damcý valerian... Arkadaþým ölürkən son dəfə umduðu bir sýqara idi. Nasýl verməyə bilirdim ki?! ***
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vahid Sabah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.