Renklerin Ölümü
Tanrým
Beni baðýþla
Bu gece
Ödünç alacaðým tüm meleklerin
Bu gece
Dertleri süpüren çöpçüler gibiyim
Süpürmek istiyorum her þeyi
Sarhoþum
Gece sarhoþ benimle
Güneþ, gecenin koynunda saklý
Yýldýzlar ayda tutsak
Zaman derin uykularda
Gözlerim asýlý geceye
An; ölüme beþ var
Bu gece
Tüm renkleri süpüreceðim
Kim bilir
Ne çok mevsimler dökülecek yerlere
Siyaha tutsak olacak güneþ
‘Dünya’ aðlayacak sevdiðine
Maviyi, siyaha katacaðým önce
Tüm renkle
Katran karasýna dönerken ellerimde
En çok maviye acýyacak içim
Biraz da yeþile
Mikail’ in rüzgârýyla sohbet edeceðim
Bir dað baþýnda
Ne bileyim iþte
Yýkýk bir aðaç gölgesinde
Ve
Rüzgârlar yalancý
Yalanlar taþýdýlar bize
Hafif hafif esiyor rüzgâr
bir aðacýn altýna tünüyorum
Gece hancý
Ben sarhoþum
Suskunluk ninnileri söyleniyor
yaþam, sabaha beþ var
Hadi Ýsrafil
Üfle sür borusunu
Korkmuyorum
Kopsun kýyamet
Azrail hep yanýmda
Nünker ve Nekir’e sual ezberimde benim
Tüm renkler
Yaðlý urganýn pençesinde
Sessizce tekmeliyorum zamanýn sehpasýný
Sabahý ararsa gözlerim
Zaman batýrsýn hançerini yüreðime
Ve ben
Son kez kanayacaðým bu gece
Hadi Mikail
Güneþini sar bedenime
Yanayým
Kaç kez
Can alabilir ki Azrail
Bir kez dünyaya gelmiþ olan bedenimde
Martýnýn kanatlarýna astýðým sözler
Akbaba olmuþ saldýrýyorlar suretime
Yüreðimde sakladýklarým
Boðazýma düðümleniyor
Oysa
Hayatýn lehçesi
Bir serçenin ayak izlerinde saklý
Bu karmaþa, bu düzensizlik ne
Neden yazan el gizli
Okuyan gözler görmez
Söyle
Ayný dili konuþmaz mý aþina olanlar birbirine
Tanrým
Biz aþina deðilmiyiz
Hani
Þah damarýndan daha yakýndým sana
Kendimi bulurken
Önümde sen
Saðýmda
Solumda sen vardýn hep
Bir ara
Herkesi çýkarayým dedim içimden
Yüreðim aðladý
Korktum kendimden
Ýyiler kolay gittiler
Kötüler sarýldý ciðerime
Bir bebeðin gözleri böldü geceyi
Ve geride
Anamýn aðlamaklý sesi
Yazan el gizli
Okuyan el gizli
Bir biz aþinaydýk güne
Bir an sussa güneþ
Ve
Sarýlsak birbirimize
Bu gece bakmayacaðým gökyüzüne
Mikail’ in rüzgârýyla sohbet edeceðim
Ve
Rüzgârlar yalancý
Ne çok binmiþiz kanatlarýna
Meðer
Yalanlar taþýrlarmýþ bize
Gecenin bekçisinde uykusuzluk
Þafak mý bekliyor yoksa gözler
Susturun
Yýldýzlarýn ýslýðýný
Güneþin göðsünde uyansýn zaman
Evrenin diliymiþ
Boþ ver
Bedendeki bunca karmaþa
Ve yaþam,
Tüm koþturmalar
Bir günlük hayal oysa
Ve insan
Yaþamý basit yaþasa
Dün gece tüm yaþamlarý aldým avuçlarýmýn arasýna…
Zaman sabaha dönmüþtü yüzünü…
‘’Yaþamda hep yalnýzdým’’ diyen biri vardý karþýmda… Gözleri gözlerimde… Sesi sesimde…
Köpeðime yemek veriyor, bir yandan da sohbet ediyordum kendisiyle…
Dalda bir serçe… Bizi seyrediyordu… Yerdeki ekmek kýrýntýlarýndaydý gözleri… Tüm telaþý bir lokma ekmek içindi iþte…
Ellerimle serçeyi gösterdim… Ýþte yaþamýn özü dedim kendisine…
Ýnandý mý bana… Hayýr… Ýnansaydý konuþurdu benimle…
Sonra dedim ki… Neden insan yaþamý zor kýlar ki… Bunca hýrs, yükselme, makam ve mevki arayýþlarý… Doludizgin yaþama telaþý… Atladýklarýmýz… Unuttuklarýmýz…Söyleyemediklerimiz… Ne çok insan vardý böyle…
Bir tek yaþam kalsýn yeryüzünde istedim… Basit, sýradan ve öylesine…
Hangisi anlamlý… Hangisi deðer yaþama bilmem…
Sade bir yaþam… Ve sessiz bir ölüm mü…
Yoksa…
Tüm çirkinlikleri… Zor ve zorluklarla gelen güzellikleri… Kendi suretimde ve renklerde süpürüp… Çok ama çok þeyi öldürmek istedim ben de…Yaþamý basit kýlma adýna iþte…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.