Yorgun Şiir

Eski gazete kaðýdý gibi þiirler,
Lime lime dökülüyor yüreðimden.
Ne dünü yazabiliyorum, ne bugünü,
Ne yazsam anlatamýyorum derdimi
Ne rüzgara, ne yaðmura.

Ýnsanlar mý?
Onlar baþka alem
Ak desem kara anlýyorlar
Anlatamýyorum kimseye
Ne geçmiþi, ne geleceði

Bir lokma ekmek peþinde koþarken
geçmiþ seneler duymadan, bilmeden.
Ben gün doðumlarýný
Otobüs duraklarýnda karþýladým
Nasýlda dua ederdim yaþadýðým güne

Ya gün batýmlarý!
Yine yollarda selametledim geceye
Bir gün özgürlüðün doyumsuz tadýnda uyanacaktým
Sabah uykularýndan gerinerek saat dokuzda.
Evet uyandým kalktým, aynaya baktýðýmda

Bembeyaz saçlar, çizgilerle dolmuþ yüzüm
Offf!!
Ayaðým aðrýyorla ekþittim yüzümü
Hani ben özgür olacaktým ya
Þimdi aðrýlara teslim bedenin
Yýpranmýþ

Yýllara yenik düþmüþ halimle
Yinede þükrediyorum benden çok önce

Ahirete göç etmiþ akranlarýmý düþününce.
Hani ben özgür emekli olunca
Dünya turuna çýkacaktým ya!
Yinede þükür diyorum tur yerine
Hastaneye gitsemde.

Yarýn bir umuttur, buda geçer diyerek
Erteliyorum umutlarýmý
Kim bilebilir ki düþlerimin
gerçek olmayacaðýný.
Düþlerim yorgun, ben yorgun olsamda.
Ece Acar
Sosyal Medyada Paylaşın: