Duyuyormusun Beni

Tonlarca aðýrlýðýn altýnda eziliyorum,

Duyuyormusun beni uzaklarda ki bulut.

Gel desende takatým yok ki uçamýyor ruhum

Damla, damla, eriyorum yokluðunda..

Madem ki benim bulutumsun gökyüzünde

Benim nefes aldýðýmý duyan,

Canýma can olacak, dudaðýndan üfleyeceðin

Hafif esen yelini gönder bana

Dokunsun saçlarýma küheylan gibi

Kanatlanacak arþ-ý alaya.

Yaðmurunu sal Ýstanbul semalarýna

Bir damla rahmet deðse dudaðýma

Bulut olup buharlaþýr gelirim yanýna.

Her þiir, her roman efsane deðil mi,

Ruhlarýmýzýn suya haset topraklar kadar

Hasretini yansýtmýyormu,

Bende buyum

Bedeninin içine sýðdýrýlmýþ kocaman baþka bir dünya..

Versen elini elime, bak bir baþka akacak

Damarlarýmda kaným gürül gürül çaðlayan dereler gibi..

Bakýþlarýn deðsin gözlerime

Alt edeceðim dünyada ki tüm kem bakýþlarý..

Haydi!

Bu derin uyku halinde ki düþ dünyamdan uyandýr beni.

Bir yaným ilkbahar

Bir yaným sonbahar

Ýki bahar arasýnda ben

Pervane böceði gibi dönmekteyim,

Sesin gelse uzaktan,

Ateþin kendisine çektiði bedenim yanmaktan kurtulacak,

Ahh larým!!

Hasret þiirlerinde hece deðil

Sevenlere can olacak,

Ben ateþin etrafýnda dönen kelebek gibi

Ha yandým ha yanacaðým

Ha öldüm ha öleceðim..

Sahi sen hala nedesin ki?

Sosyal Medyada Paylaşın: