parmaklarýmýn ucunda döllenir yine umutlarým ve zaman taþlarken umutlarýmý acýmasýzca ki anlýmdan kader çizgilerim karalanýr eserken yüreðimde sevda fýrtýnalarýn usulca
bilirim insanýn yüreðinden baþka (s)aklanacak yeri yok telaffuzu zor cümleler düþtükçe dudaðýmdan ki yüreðim öksüz çocuklar gibi yine kimsesiz düþlerim ölüm döþeðinde derin uykularda
ne varsa içimde çeker gider uçurum kenarýna sevdam önüne bentler kurulmuþ deli bir ýrmak ve tenim rengini býraktýkça martý kanatlarýna umutla yeni bir gün daha doðar aðrý daðýna
ve üþürüm bitmek nedir bilmeyen ayazlarýnda koynunda unuttuðum ellerim üþür her yokluðunda bir de oturup .. gözlerine þiirler yazmak geçerse aklýmdan o vakit soluk soluk iþlenir hasretin damarlarýma
bilir misin ey sevdiðim karanlýðýn avuçlarý suda da yanar yakamozlarýn altýnda da
bir gün.. tek bir günüme keder doðmasa inan þaþarým sessizliðim yürür durur sokaklarýnda çýplak ayakla ki öksüz yanlarým yine yokluðundan yaralýdýr hasretin sözlerime düðümlenmiþ en son noktam
sevdan deli dalgalar gibi vurur beni kýyýlarýna bütün sözlerime sus çöker gördüðüm ayrýlýklarda ve her giden sevgiliye el sallayan yine benimdir biten her aþkýn acýsý yanýp durdukça baðrýmda
ve aynalarýma gözlerimin kederleri düþer ( z)amansýz gölgelerin geceyle oynaþýp durdukça duvarlarýmda bilsen ki ey sevgili içimde sana benzeyen ne çok þeyler var sadece sen yoksun sana yangýn avuçlarýmda