VATANIM, ANAM

Küstün mü yavruna sen kutlu diyar?
Neden rengin soluk, ey ‘Gül-ü Rana’m?
Sularým çekilir, ciðerim kanar.
Mahzun bakýþýnda tükenir kelam.
Türkiye’m; cennetim, vataným; anam.

Her bir damarýnda Ýrem Kevseri.
Uðrunda milyonlar býraktý seri.
Alparslan, Mevlana, Yunus eseri,
Solmasýn alnýma sürdüðüm kýnam.
Türkiye’m; cennetim, vataným; anam.

Seksen bir ilinde ecdadýn tuðu,
Kýzýl seherlerin, nebi soluðu.
Ýhanet kesmesin bu yolculuðu.
Çökmesin ay yýldýz tavanlý binam.
Türkiye’m; cennetim, vataným; anam.

Sen ki türkülerin en bakir adý.
Sen uçan turnanýn kýrýk kanadý.
Ve sen Anadolu, Dünya muradý.
Sen, aziz topraða yüklenen anlam.
Türkiye’m; cennetim, vataným; anam.

Sen; þarkýn ve garbýn tek iftiharý,
Sen; suskun dillerde ‘Hüzzam Kararý’,
Âlem-i Ýslam’ýn son bergüzarý,
Sen; Resulullah’ýn aldýðý selam.
Türkiye’m; cennetim, vataným; anam.


Sosyal Medyada Paylaşın: