Kefenlenmeyen mezarsýz ölüler. Mevsim’siz ayrýlýklar Ve zaman’sýz ihanetler...
Sonbahar’ýn gazabýndan Her yýl benden hayalini biraz daha almasýndan korkuyorum Gözlerimde kalan bir tutam fer’i çalmasýndansa Býktým!!!
Bir çocuk misali; Korkularýna parmak aralarýndan bakan Cesur bir yüreðim var ,titriyor birkaç mýsra arasýnda...
Matem siyah’la anýlýr Oysa ölüler beyaz bir kefene sarýlýr Matemsiz ölümler Kaç renkte yaþanýr?
Çizdiðim portreler, Stilize bir çalýþma ile anlatýyor artýk bizi! Çizebildiðim sade bir ýþýk var artýk Kapanan gözlerimde...
Oysa hatýrlarsýn, Ne çok severdim mavi’nin hüznünü Düþlerimde; Bir þair’in yazýp sildiði birkaç þiir’ini çaldým. Silinen bölümlerde, Birkaç mýsra’nýn izi kalmýþ Anlaþýlan acý akmýþ ve kalem her zamankinden fazla bastýrýlmýþ Ve iki damla yaþ, Kâðýdýn bir köþesine saklanmýþ.
Uðruna yaþ dökülen her mýsra’yý kutsal saydým... Tirajsýz bir gazetenin orta sayfalarýnda, Seni arýyorum
Yüreðimi kaybettim Sevdam dýþýnda hükümsüzdür
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Koç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.