Bana uzak kendine yakýn o kadýn Güneþi almýþtýr þimdi penceresinden þafakla Gözleri açýlmýþ, saçlarý uyanmýþtýr Sonbahar’ýn en güzel günlerine yaslamýþtýr bakýþlarýný
Nergis kokuyordur teni Saklar hep gözlerini yürürken Gülüþünde bir ütopya taþýr kimselere belli etmez Yüreðinden ansýzýn bir deniz geçer Vapurlar, insanlar, martýlar geçer Geçer o sevda yüklü duruþundan günler ve saatler
Dudaklarýna tebessüm Yüreðine umut Ellerine hayat Ayaklarýna yol deðmiþ midir ? Bilmiyorum !
Derken akþam olur Avluda kýrýk bir dal Sokakta evsiz insanlar Karanlýktan korkan çocuklar Bütün kent kayýplarýný onunla bulur Ve onun yüreði iþçiler kadar yoksul
Ýþte ben bu yoklarý hiçbir yalanla paklayamýyorum Bak þimdi omuzlarýmda Dakikada altmýþ ölümün aðýrlýðý var Kendini bir aþkýn kucaðýnda Ve aþký ölümün yamacýnda yaþayanlar anlar beni Pas tutan sesimi Saçlarýmda aðaran günleri !..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Koç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.