Yetimhanede sessiz isyan.....

Her gece içime iþledi
Soðuk demir ranzalar
sanki ciðerimi oyar gibi…
Hüznüm üþüyor, kalbim üþüyor;
Yarým aðýzla isyan edercesine konuþuyor!
Küf kokan duvarlarýn ahalisi...

Neden attýnýz ki beni böyle
Kimsesizlik berzahýna?
Anam olmadý babam hiç yoktu!
Yýllarca saydým
Kaç adýmda gelir sopanýn sesi diye
Kulaklarým aþýna olmuþtu artýk
Ölüm kokan adamýn kalk sesine...

Benim hiç oyuncaðým olmadý
Gardiyanýn jopundan baþka
ya elimde ya da sýrtýmda…
Soyumda yoktu sopum da

Sen busun dediler boyun eydim!
Küçük yüreðime kazýdýlar belirsiz hikâyemi
eziktir yüzümün bir tarafý
“Hep taþýyacaksýn” dediler
Astýlar kimlik bilgilerini
artýk kimse silemezdi bu kara yazýyý
yýllarca kimliðimi aradým
Belki bir iz yýkýlan evin duvarlarý altýnda
Kalmýþtý çoktan…
Savcýlýk tutanaklarýnda faili meçhul
Cinayetler anlatýldý
benim ise kimliðim faili meçhuldü!

Adým; Yazýlmýþtý yetimhane kayýtlarýna
cami avlusunda buluntu...
gece olmasýn diye küçük ellerim duadaydý
bir o anladý beni...
koþar adým biterdi yetimhanede gece
þükür bugünde sayýmýz ayný
kimse terk etmedi hane birliðini...

Aklýma anam düþünce;
yolunu kaybetmiþ bir Serçe gibiydim
Iþýk aramaktý; bu karanlýklar ülkesinde
Hayallerime ‘karatma’ uyguladýlar!

Sessiz ayak devrimlerinde
Defalarca kaçmayý düþündüm çocuk aklýmla
Bilmediðim anamýn yazgýsýný bozar da
Umut olurum diye…
Benimkisi bir baþkaldýrýþ hikâyesiydi
Sana, hayata, ölüm yüzlü gardiyana
________________________________küçük yüreðimin kýyamdaydý...





Sermin Çýnar/Ýzmir











Sosyal Medyada Paylaşın: