Kendimi taþayamayacak kadar öyle yorgun hissediyorum ki. Artýk ne denizin mavisini nede kuþlarýn cývýltýsýný hissetmiyorum ki. Kalabalýklar içinde kayboldum,yaþamý hissetmiyorum ki. Gözyaþlarýmdan efrafýmý,olup bitenide hissedemiyorumki.
Boþ ver üzülme her þey unutulur diyorlar. Hayat her þeye ragmen güzel diyorlar. Hiç kimse için üzülmeye yýkýlmaya degmez diyorlar. Ama rüregimdeki acýlar üstüme üstüme geliyorlar.
Ben onun ölmesini istiyecek kadar nefret ediyorum. Ve ben onun kollarýnda ölmek istiyecek kadar seviyorum. Artýk gecmiþi özlüyorum,artýk onunla aldýgým nefesi seviyorum. O nun bana hissetdirdigi güzelligi onun varlýgýný seviyorum.
Kýsaca onunla yaþamak, cehennemden beter. Ama onsuz yaþamaksa ölümden beter.
KALAN ÖMRÜM
Sosyal Medyada Paylaşın:
Esendag Bayram Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.