Yokluğuna Düştüm / Özlemin Koca Bir Musalla

Affet / seni daha fazla yaþatamadýðým için.

Bir ekim sabahýydý
Uykusuzluðumu gözlerimde delik deþik ettiðim.
Yüreðimin tüm coðrafyasýna
Dikiþ tutmaz bir yara býraktýn.
Kapanmaya yeltendikçe pervazlanýyor
Yokluðundaki ince yorgunluklarým.
Soðuk ellerinde bir can aradým,
Saðýna devrilmiþ yüreðini kaldýrdýkça
Sen baþýný topraða çevirdin…
Gitme dedim,
Gittin...

Gece yarýlarý pencerelerde seni beklerken
Evimizin demir kapýsýný çeviren o anahtar sesiydi
Beni ayakta tutan.
Her an seni kaybetme korkusunda
Göðüs kafesindeki her bir nefes alýþ
Bir Cennet hazýrlýðý kadar büyüktü yürek derinliklerimde
Yokluðundan arta kalan fotoðraflar bile avutmuyor
Ýçimin kurdeþen yalnýzlýklarýný.
Öyle çoðul bir yokluk býraktýn ki senden geriye,
Hiçbir harf anlatamadý
Seni omuzlarýmda taþýrkenki acýyý
Ellerimle seni topraða verirken
Düþtüðüm hiçbir kuyudan çýkamadým hâlâ.
Sensizliðin koca boþluðunu anlatýrken
Yetim düþtü cümlelerim ayak ucumda.
Geleceksin sanmýþtým oysa.
Kapanan o kapýdan yeniden
Döneceksin sanmýþtým.
Gözlerim hep o kapýda.
Gelmedin henüz..
Hâlâ içimde bir umut…
Geleceksin deðil mi?
Geleceksin!..

Þimdi bir cümlelik yokluk kazdým yüreðine.
Suskunluðun bana yaþarken musalla.
Ve affet baba,
Seni daha fazla yaþatamadýðým için.
Ellerimde son nefesini verirken
Topraða koþmana izin verdiðim için
Affet!

Tahta arabalý çocukluðumda
Sýraya dizilmiþ binlerce ýslak þiir.
Yokluðunu aramakta uykusuz kalmýþ uykularým.
Ve en çok ne acýtýyor beni biliyor musun baba ?
Uzun zamandýr memleketime yaðmur yaðmýyor.
Gök yarýlsa,
Dereler taþsa,
Bardak boþalýrcasýna
Bir yaðsa…
Avaz avaz gözyaþlarýna boðup gözlerimi,
Çýðlýk çýðlýða aðlayacaðým.
Yokluðuna bir gök aðlayacak,
Bir ben.

Affet beni baba!
Sana gelemediðim için.
Seni çok özledim baba.
Bir çaðýrsan diyorum,
Koþa koþa gelirim sana..

13 Kasým 2012

Ýsmail Sarýgene


Sosyal Medyada Paylaşın: