Rahmet ...
gökten binlerce damla indiðinde tenine
içi taþan yüreðini açacaksýn nihayete…
Vurma yerdeki tozlara deli deli
Takip eden bulutlar daðýtsýn onlarý
Sen çöz ayaklarýnýn baðlarýný
Savur birini o yana diðerini bu yana…
Baþlýyor iþte!
Rahmet yaðmaya...
Bir damla,bir damla daha
Sonra bardaktan boþanýrcasýna…
Yonca yapýþkanlarý bile
Sevinçten yuvarlanýrken yerlere
Sende ki bu telaþ niye?..
Islansa n’olur mavi keten gömleðin
Tenini koruyan bir ruh yok mu ki sende…
Yaðsýn! Býrak kendini rahmete!
Islatsýn bedenini ,serinlik versin yüreðine
Tufan olmadan gürlesin yeter ki
Gökyüzü tüm heybetiyle…