ÇOCUKLUĞUM

Dinleyin!...

Dinleyin boþa geçen onca zamanýn sesini, sessizliðini
On yýl olmuþ.
Þimdi çok geç
Anlatmayýn bana kaf daðýný
Týrmana týrmana gerçek olmuþ.

Henüz onaltý yaþýnda..
Hayal kurmak yasak,
içimdeki çocuksu duygular yokolmuþ.
Bedenim; çalýþan makina
Yarýným; belli deðil
Yüreðim; duygulardan uzak kalmýþ, kýrýlmýþ, parçalanmýþ.

Yeniden baþlamak!.
Zaman; çok geç kalmýþ
Ellerim nasýr, bakýþlar manasýz, gözbebeklerim solmuþ.

Gün bu gün; altý yýl daha geçmiþ zamandan.
Yaþ, yirmi iki.
Nereden geldim?
Nasýl geçti o çocukluk yýllarým yaþamadan?.

Þimdi; yýllardýr kapatmaktan korktuðum kirpiklerim kapansa..
Geriye doðru gitsem zamanda.
Uyansam..
Bir çocuk olsam yeni yeni yürümeye baþlamýþ.
Öyleki; düþ gibi rahat bir beþikte olmalý..
Olmalýki; unutturmalý soðuk el kapýsýný
Ve o zaman; isterdim diðer çocuklardan alacaðýmý
Ýsterdim hep yanýmda olsun..
Yüzünü bile bilmediðim anacýðýmý.

Ýsterdim..
Hayalini bile kuramadýðým mutluluðu.
Ve..
Pespembe çocukluðumu.


Sosyal Medyada Paylaşın: