DESTAN

Kovsalar da beni dokuz köyden
Yedi düvelden,
Asla vazgeçmem bu emelden...!

Ey benim suyum, aþým
Destan olsun sana olan aþkým
Boyun eðmez kaderine dertli baþým

Güvenir sana hala masum bir çocuk gibi,
Bekler seni yine asker anasý gibi
Gün sayar maphus karýsý gibi

Kalbim sana deli divane,
Gönül bahçem oldu virane,
Yine de isyan edilmez kadere,
Olsam da ateþinde bir pervane..!

Buruk yüreðim seni özler,
Bu ýzdýrap sana deðer,
Eðer deðiþmezse bu kader,
Varlýðýný bilmek bile yeter..!

Kara gecelerde hasret koynumda,
Demirden halkadýr bu esaret boynumda
Kelepçeli ellerim bu sevdaya
Müebbet mahkumum ben bu aþka.

Düþsem de karanlýk kuyulara, dipsiz göllere
Soðuk daðlara, sýcak çöllere
Yoldaþ olsam ýssýz gecelere
Yine de haykýrýrým seni tüm cihana
Sürünsem yollarýnda
Sonunda ölsem kollarýnda..!


Sosyal Medyada Paylaşın: