“Daha dün annemizin kollarýnda yaþarken”
Örgülere sýðmayan saçlarýmýz söküldü
Ýnsan nasýl yaþlanýr diye sorup þaþarken
Fýndýkkýran mineler yerlerinden döküldü
Bir þimþir aðacýna muhtaç kaldý dizimiz
Kalmadý þarkýlarda notalarda izimiz.
Dönerken topacýmýz kader çarký da döndü
Tozlara bulanýrken korkmazdýk kirlenmekten
Kelebek kovalayan gözlerin feri söndü
Baþka derdimiz yoktu kör ebeyi yenmekten.
Anýlarda saklanan o günler unutulmaz
Koþsak bile peþinden kuyruðundan tutulmaz.
Uçurtmamýz delerdi gül yüzlü bulutlarý
Belki de bu sebepten aðlýyorlar sanýrdýk
Beþ taþýn seslerinde saklardýk umutlarý
Ne dermanýmýz biter ne biraz usanýrdýk.
Þimdi soluksuz kaldýk yürümek bile azap
O günler soðan baldý þimdi bal bile kezzap.
Kiralýk bisiklete bakarken derin derin
Pancardan yaptýðýmýz kaðnýlarý çekerdik
Adýný da bilmezdik elemin ve kederin
Pamuk þeker tadýnda sevgileri ekerdik.
Þimdi içimizde kin... Kýskançlýk öfke doldu
Bilmem çocuk kalbimiz ne için böyle oldu?
Ýsli gaz lâmbasýnda yaparken ödevleri
Þaþýlacak bir þeydi yorulmazdý gözümüz
Þimdi arýyor olduk o kerpiçten evleri
Betonlarda çürüyor rutubetten özümüz.
Artýk geride kaldý anlatýlan masallar
Yatmamýzý bekliyor camide saklý sallar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! SARMAŞIK VEZN-İ AHAR MEHMET’İM