Gülþen..! O gündü bana verdiðin mutluluk. Ve o geceydi..! ? Bana verdiðin zamanýn en deðerli aný. Ýnan Gülþen..! O an, Saatin bile farkýnda olmadým kaç olduðunu, Yani Gülþen..! ? Senle konuþurken, Saatin bile su gibi aktýðýný anladým. Gözlerimi açtým, Bir baktým, Karþýmdasýn, Þaþýrdým… Baka kaldým. Hayatýn anlamýný iþte o an tattým Gülþen. O gün öyle geçti..! Gitti. Sandýmki burda her þey bitti. Saol be Gülþen… Bitmemiþ. Bazý deðerler yerinde gizlenmiþ. Özlemin hasreti kalbinden silinmemiþ.
Gülþen..! ! Gün geçtikçe özlüyorum senle konuþmayý, msn de yazýþmayý, Dert yanmayý, Mutluluk almayý, Hatta..! ! Hatta sesini duymayý. Ama nasýl Gülþen. Nasýl duyarým sesini,? ve sevgini.? Bir tuþa dokunsam titrer yüreðim. Sesini duysam çarpar kalbim. Söyle bana..! ? Söyle sen. Bu kalbi nasýl dinlerim Gülþen.
Ýhsan TAÞDELEN 30 / 08 / 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
İhsan Taşdelen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.