Býrak beni, beni unutma Unutma sevmeyi, unutma bir saksýda nasýl çiçeklenir bir kuru dal Unutma bir sevda nasýl filizlenir yüreðinde bir karanlýðýn...
Ben karanlýðým!
Beni güneþin yüzünü çektiði bir kaldýrýmda unut Beni yaðmurun ýslattýðý bir gökyüzünde býrakma
Býrak beni, beni ýslatma Nemini al yastýðýmýn, rüyalarýmý kavuran o çöl güneþini unut Ýzin ver, dünden bugüne kalmýþ bir yürek varsa ve bunun birazý sanaysa Ýzin ver kanadý zedelenmemiþ bir kuþ uçursun göðünde Ýzin ver konuþsun
Belki kuru bir dal, yaþ bir fidan doðrulur senin özleminle...
Unut beni, beni býrakma der gibi Öyle derin öyle acýlý unut ki beni sevdiðini Kalbine isyan, gözlerine merhamet düþeyim