Yalnızlık Korsanı

þehir yýpranýk anýlarýmda da
aðaçlar epeski
balkonlarda süzgün bakýþlarýyla
son düþ yolculuklarýnda genç kýzlar
hayata perde çeker gibi
çamaþýr asmakla meþguller
yüzlerinin bezgin görüntüsüne
bense çamurlu bir akþamüzerinin
omuzlarýma yýðýlý hüznüne inat
nokta nokta ýþýðýný arýyorum
hâlâ...

hiç yaz arasý vermedim mutsuzluðuma
bir an olsun düþünmezlik etmedim
bir yerlerde benimle ayný dünyayý soluduðunu
gözlerimi araladýðým þu pembe gökyüzünde
parmaklarýnýn doðurgan umutsu uzanýþý tüllere
öylesine çabucak kapýlardayým ki bir bilsen
her kent yeni bir özlem doðuruyor
aðrýsýna acýmýn...

ortasýna yavru serçeler gömülü sesimin
suskunluðumu bir seni çaðýrýrken bozuyorum
bu yüzden
gökkuþaðýný solfej çizgim bildim
göðe adýný notalayacaðým
ilk yaðmuruyla iç sýzýmýn
ömür yangýnýma tek þarkým ol istiyorum
bitirip tüm sensizlik adalarýmý
yitsin diye bu yalnýzlýk korsanlýðým...


kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: