Mücadelem büyük, mücadeleler ve onca uðraþ, Kafesler içinde ki kafeslerden kurtulmayý umutluyorum, Dertlerim dertlerimle sarmaþ dolaþ; En küçük kafesimden çýktým bugün, onu kutluyorum.
Ayný günün ayný kafesinde buluyorum kendimi; Bir demiri kýrsam, iki demir çýkýyor yerine; çaresiz, Kafesten kaçmak zor, kafeslerden, Zati Dünya’da kendi baþýna bir kafes deðil mi? Kaçamýyorum, alamýyorum; özgürlüðümü ellerinden. Böylesi de kötü, zehir: Her aldýðýmýz nefes deðil mi?
Dünyalar karanlýk, kafesler ýþýksýz, Hayatlar kutu içinde ne kadar özgür; Ne kadar baðýmsýz. Çare bulma çabasý aralýksýz; Fakat esaretteyken insan; ne kadar hür, Ve onlar için hayatta; ne kadar zaman gündür, gündüzdür.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.