O gidiyordu ve ben
Ben uðurlayamýyordum
Ýçimde bir ateþ korlanýyordu
Boðazýmda bir düðüm
Sebebini bilmediðim bir hüzün
Bir mesaj geldi gidiþ saati
Ellerim titriyordu
Beynimde tek düþünce
Yetiþmeliydim
Onu son bir kez görmeliydim
Yollar uzadýkça uzadý
Geç kalmýþlýðýn korkusu ile
Yolcular arasýnda dolaþtý gözlerim
Ama o yoktu içim yandý
Ya gittiyse
Düþünceler beynimi kemirirken
Onu gördüm arkasýna yaslanmýþ
Sanki derin bir uykudaydý
Yanýna yaklaþtým “uyuma” dedim
Gülümseyerek açtý gözlerini
Sanki geleceðimi bekler gibi
Birlikte dýþarýya çýktýk
Bir sigara yaktým
Kalabalýktý trenler geliyor, gidiyordu
Yolcular etrafta kimi mutlu, kimi hüzünlü
Bilindik veda ve kavuþma sahneleri
Bir aðacýn altýna sýðýndýk
Üzerimize yapraklar yaðýyordu
Ýçimize de gözyaþlarý
Aðlamaklýydý ben bakýþlarýmý kaçýrýrken
Gözleri gözlerime kilitlenmiþti
Zaman kýsýtlýydý diyecek çok þey vardý
Ama diller lal olmuþtu
Soðuktan titriyordum bir yaprak gibi
Biraz anlattýktan sonra
“gitmeliyim” dedim usulca
Ama yüreðim dilimi dinlemek istemiyor
Bana sarýldý gözyaþlarý yanaklarýma akýyordu
Yüreðime süzülüyor alev alev yakýyordu
Dilimi ýsýrýyordum yumruklarýmý sýkmýþ titriyordum
Aðlamamak için elimden geleni yaptým
“hayýrlý yolculuklar yolun açýk olsun”
Ve “beni unutma” diyebildim
Arkamý döndüm ve yürüdüm
Yaþlar gözlerime hücum etmiþti
Dönüp arkama bakamadým bakmadým
Onu gözünde yaþlarla býrakýp
Yürüdüm yürüdüm yürüdüm...