kırıntıyla doymak

ekmek kýrýntýlarý býrakmýþtým geçtiðim yollara
çünkü;
ayak izlerin silinmiþti tuzlu bir yaðmurda.
beni bul, dedim
beni bul!


beklemekten vazgeçip arkama baktýðýmda
akbabalar gördüm. vahþi gagalarýyla
yuttular umudumu.


etçil deðil miydi ki kuþlar
en masumundan, en yýrtýcýsýna kadar?


keþke;
bir bülbüle yem olsaydý düþlerim.
þakýmasýnda payým olurdu belki.
gül aðacýna uzanýrdým sesiyle geceleri
dikeni kanatmazdý yarin
kokusu yeterdi.





Sosyal Medyada Paylaşın: