Ey gönlümün tan konuðu,
Aþkta kýlavuzum dilber,
Kar beyazým,
Alýn yazým,
Can özüm,
Kor çiçek ömrüm !..
Her sabah ufkumuza güneþ doðanda,
Ýçim içime sýðmaz olur
Dayanamam da,
Ne yapar eder,
Gölgene bürünürüm! ..
Al gülümün ver nöbetine ayarlý
Aslý’ya þan izzetinle
Kerem yüreðime basa basa,
Ahu meþrep yürüdüðün,
Ýpek yolumuzun kervan dingini
Aðýt gizem örenlerinde,
En az on bin yýllýk bir öykünün
Yangýn sahnelerini yeniden yaþar,
Bir esmer sevdaya dönüþerek
Peþin sýra sürünürüm…
En soy karanlýklarý giyinen
Yer demir, gök bakýr gecelerinde
Kirpiklerine tutunur,
Gerçek gönül sezgisiyle
Can gözüne görünürüm…
Uykunun kollarýna kendini býraktýðýn
Menekþe mahmuru anlarýnda bile
Bilmelisin ki,
Uyandýðýnda unutulmaya mahkûm
Buðulu düþlerinde misafirim;
Öksüzlüðüne bir anne ninnisi,
Yetimliðine
En baba þiir’im! ..
Gece boyunca
Yýldýz esinlerinden derlediðim
Iþýk tozu i mgelerle
Yüreðine billur ezgi dökülürüm!
Þafak söker
Ýçim içime sýðmaz olur,
Dayanamam da,
Sil baþtan,
Gölgene bürünürüm!
Kar beyazým,
Alýn yazým,
Can özüm,
Kor çiçek ömrüm!..