KIRIK KALPLERDE "O" VAR..!

Hüzünlü bir türkü’nün melodisi,
Vurur düþlerimizi...
Yitik yaðmurlu bir Ýstanbul akþamýnda..!
Hemde inadýna tam göbeðinden,
...O hayaller ki;
Uçurumlarý bile yar eder gözlerimize,
Aramýzda fersah fersah uzaklýklar olsada,
Sevgili bu aþk
Yarýnsýz diye bir türkü tuttursada...!

Yarýnsýzlýklarda bile bu yaralý karýnca,,
Hala anlamadýnmý.?
Hep sevecek seni,
Hep sensizde sensiz tadacak yaþayacak sevgisini..!
Ey sevgili...!
Ey yüreðinde gizli gizli acýlar biriktirenim,
Sen;
Benim cehennem ateþinde gül yetiþtirdiðimi bilmezmisin..??!!
Dikeninin battýðýný,
O yüzden yüreðimin yaralý kaldýðýný,
Ama yinede canýmýn yanmadýðýný,
Ne çabuk unuttun,
Yeminimizi inkâr mý edersin...!

Dikenin yüreðimi paramparça,
Lime lime etsede,
Yinede senden vazgeçmedi yüreðim,
Hala umudumu yitirmedim,
Bir nefesini soluklanmayý beklerim..!
Ey sevgili...’
Sen benim en yakýnýmken,
En ulaþýlmaz yüksekliðim,
Varlýk ve yokluk çarkýna,
Sýkýþan sevdamýzýn kýyýsýnda,
Sensizliðin ecelim olduðunu,
Ve ecelininde güzel olduðunu,
Ölüm gelecekse,
Baþ ucumda olmayacaksan,
Üstüme bir avuç toprak atmayacaksan,
Uazaktan seyredip bakacaksan,
Ve;
Bu halinle son kez canýmý yakacaksan,
Gözlerimin açýk gideceðini bile bile,
Rabbimden bunu dilediðimi hissetmezmisin...!

Ve,
Öyleki bu gönlüm,
En saðýr korkularla baðýrmakta,
Ucunda sen olan her þey elimi kolumu baðlamakta..!
Ýsyan ederdim de haþa...!
Bazen ALLAHA,
Ýþin içinde ucunda sonunda sen olunca,
Ýsyaným bile sabýrda sükut bulmakta,
Susmakta...!
Ýþin özü ey sevgili,
Seni kaybetme korkusundan deðil aslýnda,
Sen benim yýllar yýlý hiç endiþem olmadýnki..!
Beni seven yüreðin,
Beni benden daha iyi bilmekte inanmakta tanýmakta.

Sen arka arkaya yok özlemedim diye yazsanda kumlara,
Dalgalar bile yazdýklarýný gelip silmekte,
Sana inanmamakta..!
Sular seller bile inanmadan yazdýklarýna engel olmakta..!
Seni kýrmadan yaralamadan týpký benim gibi,
o tatlý yalanýný yüzüne vurmakta.
Oysa benim yüreðimden dökülen her kelime,
Sana yýllar yýlý bir ölümsüz sevgi sunmakta,
Ve ne tuhaf deðilmi sevgili,
Bir tek o çok sevdiði için yüreðin beni anlamakta...!
Ve benim yüreðim yýllar yýlý hala sesini duymak için çýrpýnmakta,
Kulaklarým bile þaþýrdý,
Yollarýna bakmakta,
Gözlerimse sesini aramakta...!

Sen yok desende mýh gibi bakýþlarýn durur yüreðimdeki,
Çarmýhta...
Kipriklerinin her bir tekinin arkasýnda,
Sevgin saklanmakta.
Aðzýndan çýkan her söz,
Bana ilham kaynaðý oluþturmakta,
Beni sen seni ben yapmakta.
Biz oluþturmakta..
Ve bilki;
Kelamým kalemim senin aðzýndan çýkan tek bir sözünü,
Canhýraþ bir þekilde pürtelaþ içinde yazmakta..!
Ey sevgili...!
Bir kez daha diyorum unutma,
Sen öylesine benimsinki;
Yinede sevginin hasretine yor kuruntularýmý,
Benden sana kurban bil bu canýmý,
Sen olmadý bir türlü bu sözümü sevmezsinde,
Ben býkmadan usanmadan yazýp söyleyeceðim her seferinde..
Belki kulaðýna küpe edersin diye..!

Ve,
Bilki olmaz ya;
Ben kalbine bir acý salarsam bir gün,
Merak etme sen,
Sana o fýrsatý vermem,seni yaralamam incitmem,
Dudaðýna kondurduðum her buse bana zehir olur,
Beni aðular meraklanma..!
Olmadý böyle bir tad ne dilimde ne damaðýmda ne dudaðýmda,
Çok þükür Allahýma.
Ama,
Birileri senin kalbini sürekli kýrmakta,
Seni;
.... sen bilmesen bile incitmekte yaralamakta,
Bir sana deðil,, ele güne ayanda,
Bu yaralý karýncan diyorki sana,
Ey sevgili...!
Allah tek tek ahýmýzý birilerinden çýkaracak çýkarmakta,
Ve sen bil diyorum artýk;
Allah bir ayeti keriminde,
Buyuruyorki;
"BEN KIRIK YARALI KALPLERDEYÝM"
Sakýn aklýndan çýkarma,
Sende dilinden bu Dua’yý býrakma,
Ve tekrar et,
Her gün bin kez tekrar ediyor bu yaralý karýnca,
Ve amenna diyor her sana gönderdiði Dua’sýnda...!!

07 Kasým 2012
05.44
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: