Mahkeme Sokağında Şişe Kırıkları

vakit yine karanlýk mahkeme sokaðýnda
sessizce demini alýyor gece
darbuka sesleri geliyor arka taraftan
ah, ah. tam. ‘tam on iki elli’
çingene çocuklarý.
gözleri bal sürmeli, bembeyaz tenli
avuçlarýnda patladý, az önce þiþe kýrýklarý

küskün gece lambalarý, neonlar suskun
eksilen her vakitte,
kýraðý, seslerine asýlý kaldý.
tutuþturdular eski köþkü,
sol yanýmda gece yanýðý.

siyah gecelikli güvercinler
þehirde kanat seyrinde
tüylerine yapýþtý
un ufak enkaz kalýntýlarý
yok oluþa tanýk oluyorlar
tek tek ölürken çocuklar.

baca dumanýna saklanmýþ
çürümüþ sisli bakýþlar, dalgýn, tasalý
bu evin pembe balkonunda
gülüþüyor hâlâ
kýrmýzý çamurdan saksý
tüm aðaçlar aðlarken
içinde yapayalnýz
kök salýyor sarmaþýk acý acý

fikrimi iþgal etti sisler
yok. hayýr. küller
çok oldu oysa
takalý sabah ezanýný parmaðýna
öksüz yüzüm altýnda yüzüklü elim

tabanlarýmý çekiyor terkedilmiþ bulutlar
sus! desem… boðulup ölecek nefesim
yaðmur. ýslak asfaltta.
batýyor, acýyor gözlerim

sýrtýmdan baþladý yaðmaya kar
bu gün
dik durmak aðýr geliyordu üþüyen
yanlarýma
gök mü devrik… yer mi delik…
apansýz düþtü gözlerime tepeler
koyunda suç gibi saklanmýþ karar
suçlu belki hükümlü güvercinler

artýk çýðlýða dönüþmeli
hiçbir þeye yetmiyor sözler

vurun…!
tüm sarmaþýklarýn boynumu vurun …!
devirin tüm camlarý, pencereleri
sarsýn can kýrýklarý içeri mahalleyi
ne olur göz zevkinizi,
bu acý kokuyla doyurun.

çýplak aðaç dallarý bir ilmek atacak
tabure olacak dökülmüþ yapraklarý
þimdi cezam kesildi, boynum eðik
þiþe kýrýklarý boyadý evin duvarlarýný
her biri ayrý parlýyor
mahkeme sokaðýnda gece yarýsý

Blackless

Sosyal Medyada Paylaşın: