Kardelenden renginin, vehmi ile kesilen
Þafaklarýn nabzýndan, gurup vaktini aldým.
Çatlamýþ beynimdeki, umutlarýmý silen.
Geceye perde çekip, dipsiz rüyaya saldým,
Ayrlýðýn, hüznüme ilmik, ilmik dokunmuþ
Vechinden oyalarýn, çizgisini görürüm.
Nuh’un tufaný gibi, sularýna okunmuþ
Ecrinden hecelerin, dizgisini görürüm.
Zamaným, sana viran, anlamýn bana yakýn.
Pencereden gördüðüm, siyah beyaz fotoðraf.
Birliðin mebdeinde, alýn benliðim yakýn,
Sevdayý getirecek, bekler korunu araf.
Çok þey var söylenecek, imbikten geçiremem.
Üzersem, incitirsem, kýrýlýr kaybederim.
Dayanýlmaz bilmece, akla söz geçiremem.
Yokluðun bana acý, meylime sabret derim.
Daüssýla ilaçtýr, kaderden olan iksir.
Esrarlý, yedi hece, özümle diyeceðim.
Varlýðýmla, ruhumla etsen de beni esir,
Ateþten gömlek olsa, yinede giyeceðim.
Þahin HANELÇÝ
08.Haziran –2006
Erciþ/VAN