Zakkumlar çiçek açmýþ, mevsimi artýk zaman,
Ateþin imbiðinden, süzülür vermez aman,
Vuslata ramak kalmýþ, her taraf toz ve duman,
Hiçlik içinde varlýk, özlemin son duraðý.
Külhanlarda söylenen, þarkýnýn güftesinde
Selanýn sessizliði, firkatin ensesinde,
Dönüþsüz yolculuðun, olgunluk heybesinde,
Hiçlik içinde varlýk, özlemin son duraðý.
Ýki katlý binanýn, alt katýna toplanmýþ.
Ýç içe geçmiþ mekan, sarmalýna saplanmýþ,
Dikiþsiz bir gömleðin, kumaþýyla kaplanmýþ,
Hiçlik içinde varlýk, özlemin son duraðý.
Kurumuþ sözcüklerde, lisanýnýn eridir.
Sevdaya ulaþmanýn, cümlesinde yeridir.
Kýldan ince nefesin, ipindeki seridir.
Hiçlik içinde varlýk, özlemin son duraðý.
Þahin HANELÇÝ
29.05.2007
Ortaköy- Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.