Toz pembe gül düþler geçer içimden
Dilim ‘hayýr’ derse, sen sustur gülüm
Sen ayrý ben ayrý düþtüm eþimden
Yalnýzlýk Allah’a mahsustur gülüm
Gözlerin bir ince ezgi seslenir
Göðsümde özlemin köz nefeslenir
Omzuma ansýzýn omzun yaslanýr
Bu ne dayanýlmaz bir histir gülüm?
Tenimi tenine sarasým gelir
Her akþam yanýna varasým gelir
Göðsünde bir yuva kurasým gelir
Kâlbim gözlerinde mahpustur gülüm
Ben seni imkânsýz çok zorlu sevdim
Þimþekler apansýz, hep korlu sevdim
Yaðmur tipi boran ve karlý sevdim
Sensiz dað baþlarý sis pustur gülüm
Belki sana karþý hep suçlu benim
Aþk ile imkânsýz en güçlü benim
Ýçimde fýrtýna kopsa da tenim
Tek baþýna dilim suspustur gülüm
Þaban AKTAÞ
06.11.2012- 10.05