’Sarhoþ edip aðzýmdan laf alma gülüm... Daha fazla içirme gözlerini , saçmalarým...’
Sen mi içiyorsun , ben böyle sarhoþ olurken... Sen mi Aþýksýn , ben böyle yanarken... Nedensiz deðil gülün gölgesinde nefesimi derinden çekiþim. Neden sensin gülüm , bir çiçeði sende seziþim.
Saçýma düþen aklarý sayamaz oldum... Dünya malý dünyada kalsýn Kim sevdi bilmem ama sevdiðimi alamaz oldum... Gülüþünde sallanýyor ruhum , mutlu musun ?
Elbette , bir gün seni de unutacak bu yürek Sensizliðin acýsýna þiþeler devrilecek Ben tenlerine aþýk olacaðým sadece Onlara ’ seni seviyorum ’ derken seni anacaðým Sarýþýn güller , kumral güller seni hatýrlatacak Gece kýzýla dönerken gözlerini göreceðim....
Gülüþlerini özleyeceðim en çok... Bakýþlarýný , sahiplenen aþkýný Kýskanan susuþlarýný anacaðým Beni mutsuz etmemek için gittiðini söyledin ya Küfrümü içime basýp , acýmý derinlere gömüp Kalender bir vakur edayla þiirler yazacaðým ...
Hayret edilecek hale büründüm , bildiðin gibi deðil Yine yeniden , Sevemem dediðim de çýkmasaydýn karþýma Ellerimle sayabilirdim mutluluðu O kadar azken , yýkýlan bir dünya býraktýn
Ölmek ruhun bedene vedasýymýþ , anladým !!! Ruhum derken sana , gidiþinle bu hayatý tamamladým...