Cemuh

( Uhud Þehidlerinden, Can Þehidlerim: 11 )

Amr Ýbnû Cemûh (RA)

Cahiliyye’de her evin bir putu vardý,
Her sabah-akþam, bu putlara taparlardý,
Kurban kesip, törenlerle onu anarlardý,
Boþ, malayani þeye inanýrdý insanlýk.

Amr Ýbnû Cemuh’un da vardý bir putu,
Onu kaliteli bir aðaçtan oymuþtu,
O, putunun adýný da “Menat” koymuþtu,
Saygý gösterip her gün ona tapýyordu.

Mus’ab bin Umeyr Medine’de davetçidir,
Ýnsanlar akýn akýn dinlemeye gelir,
O’nu duyan Müslümanlýðý kabullenir,
Ýslâm bir nurdur, aydýnlatýr karanlýðý.

Amr Ýbnû Cemûh’un beþ tane oðlu vardýr,
Muavvez, Muaz ve Hallad oðullarýdýr,
Kendisi de atmýþ yaþý civarýndadýr,
Ýman etmek kurtuluþtur iki cihanda,

Cemûh; hanesine devamlý baský yapar,
O, Hz. Mus’ab bin Umeyr’i gördükçe kaçar,
Haneyi Mus’ab bin Umeyr’den uzak tutar,
Ýman nurdur, üflemekle sönmez bilesin.

Cemûh karýsý Hind, kocasýna þaþmakta,
Demiþ; “Müslüman oldu herkes senden baþka,
Ýstersen bir kulak ver oðlumuz Muaz’a,
Hak nurunu kimse söndüremez bilesin!

Cemûh; hiddetlenip, sinir küpü olmuþtu,
Atalarýn dini nasýl unutulurdu?
Hz. Mus’ab bin Umeyr’e küfürler savurdu,
Ýman eden aziz olur iki cihanda.

Odaya girip Menat’a duaya baþlar,
Putuna güzel kokular sürerek okþar,
Evlad-ý iyalini putuna karalar,
Ýman etmek kurtuluþtur iki cihanda,

Amr Ýbnû Cemûh, Yesrib ileri gelenidir,
Celeme oðullarýnýn da efendisidir,
O Medine cömertlerinden nam sahibidir,
Hak nurunu kimse söndüremez bilesin!

Hiddetle baðýrýp, Muaz’ý çaðýrmýþtý,
Muaz’da, kendinden emin huzura vardý,
O’na Medine’de olanlarý anlattý,
Ýman eden aziz olur iki cihanda.

Muaz der: “Baba! Putlar cansýz, fayda vermez,
Allah’û Teâlâ, puta tapaný sevmez,
Gel þu putundan vazgeç, ondan fayda gelmez,”
Ýman nurdur, üflemekle sönmez bilesin.

Ey oðul!! Menat’a danýþmadan konuþmam,
Atalar ilâhýdýr ondan ayrýlamam,
Beni yalnýz býrakýn, ben onsuz olamam,
Boþ, malayani þeye inanýr insanlýk.

Baba! Mus’ab’tan dinledim, sende dinle” der,
Muaz, Fatiha Sûresini izah eder,
Cemûh’da “Bütün sözleri böyle güzel mi” der,
Ýman etmek kurtuluþtur iki cihanda,

“Baba Menat putun konuþmaz bilmez misin?
O’nun dili ve de aklý yok görmez misin?
O’nu aðaçtan bizzat kendin iþlemiþsin,
Ýslâm bir nurdur, aydýnlatýr karanlýðý.”

Cemûh’da Menat’a fikrini sordu hemen,
Cevap gelmeyince de kýzardý öfkeden,
Bu hal karþýsýnda kurtulmaz düþünceden,
Hak nurunu kimse söndüremez bilesin!

Çocuklarý Menat’ý attý tuvalete,
Amr bulup getirince de sordu herkese,
Cemûh Menat putuyla çekildi uzlete,
Ýman nurdur, üflemekle sönmez bilesin.

Menat’ý temizleyip, güzel koku sürdü,
Kýlýcý Menat’ýn boynuna asýp döndü,
Dedi: “Sende hayýr varsa kendini koru,”
Boþ, malayani þeye inanýr insanlýk.

Yine Menat tuvalet kuyusundadýr,
Cemûh bu durum karþýsýnda inanmýþtýr,
“Tanrý olamazsýn, senin iþin bitmiþtir,”
Ýman etmek kurtuluþtur iki cihanda,

O gün Mus’ab’a varýp Ýslâm’ý öðrendi,
Cemûh, cahilliðine göz yaþý dökerdi,
Ýslâm’ý öðrendikçe yüzüne nur geldi,
Ýman eden aziz olur iki cihanda.

Uhud Savaþý hazýrlýklarý baþlamýþ,
Cemûh’un üç oðlu da hazýrlýk yaparmýþ,
Cemûh’da kendince savaþa hazýrlanmýþ,
Ýslâm bir nurdur, aydýnlatýr karanlýðý.

Cemûh’un oðullarý razý olmaz buna,
Gidip niyazda bulunur Râsûlullah’a,
“Babam, sakat-yaþlý katýlmasýn savaþa”
Hak nurunu kimse söndüremez bilesin!

Resûl huzuruna varýp Cemûh demiþtir,
“Oðullarým beni sana þikayettedir,
Oysa Allah bana þehidlik verecektir,”
Ýman eden aziz olur iki cihanda.

Muhammed der; “O’na sakýn engel olmayýn,
Allah O’na þehitlik verecek, yormayýn,
Býrakýn da son deminde rahat yaþasýn,”
Ýslâm bir nurdur, aydýnlatýr karanlýðý.

Ordu giderken, hanýmýna veda eder,
Kýbleye dönerek “Allah’ým þehitlik ver,
Þehid olmadan da evime döndürme” der,
Ýman nurdur, üflemekle sönmez bilesin.

Uhud’ta topal bacaðýyla koþturmakta,
Kýlýç sallayýp tek ayakla zýplamakta,
Resûle saldýraný tek tek haklamakta,
Ýman eden aziz olur iki cihanda.

Oðlu Hallad ile sýrt sýrta vermiþlerdi,
Yardýlar birlikte etraftaki çemberi,
Baba ve oðul devirmekte müþrikleri,
Ýman etmek kurtuluþtur iki cihanda,

Kýlýç elde baðýrýp “Cennet! Cennet” diyor,
Bir kýlýç darbesiyle de þehid düþüyor,
Baba-oðul el ele cennete gidiyor,
Hak nurunu kimse söndüremez bilesin!

Ýmanýn gücü, Cenab-ý Allah vergisi,
Yetmiþinde bitivermiþ putun sevgisi,
Ýmanla dolunca, oldu Resûl delisi,
Ýman nurdur, üflemekle sönmez bilesin.

Boþ, malayani þeye inanýr insanlýk.
Ýslâm bir nurdur, aydýnlatýr karanlýðý.
Ýman etmek kurtuluþtur iki cihanda,
Hak nurunu kimse söndüremez bilesin!
Ýman eden aziz olur iki cihanda.
Ýman nurdur, üflemekle sönmez bilesin.

Cemûh aþký ile putlarý, kýrmak gerek,
Allah aþkýyla daima çarpmalý yürek,
Müslümanlara yakýþmaz batýla gitmek,
Selam olsun sizlere ey güzel þehidler.



Þair: Abdullah Yaþar Erdoðan.

Sosyal Medyada Paylaşın: