tomurcuklar güle durmuþ bülbüle dikenler surmuþ dikenler bu hale güle durmuþ dikenler güle dursun öleceði günü bekleyen bülbül unutmayým diye saatler kurmuþ.
Dertlerime sarýlýp avunurum Divaneyim gül goncasýnda durulurum Ben bu sýrlý derdimle varým Derdim yoksa o an yok olurum.
bir gül vardý o da güldü gitti nereden geldi nereye gitti ömrümden yeller esti yeller ellere bindi gitti
yetecek iken bizlere bir anlýk gül kokusu uyandýrýp kaldýrdý o bir yudum su dalýp gitti sensiz sessizliðe dalýp gittiði yer bir ölüm uykusu ... m.evik
Sosyal Medyada Paylaşın:
m.evik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.