Öyle kaderler yaşıyoruz ki; kendi içinde bin bir bulmaca.

Öyle kaderler yaþýyoruz ki; kendi içinde bin bir bulmaca.
Bazen iyilik kapýmýzý çalýyor, bazen kötülük.
Bazen denizler yetmiyor kaybolmaya,
Bazen akan bir damlada son buluyor umutlar.
Yeri göðü yaratan öyle ince bir çizgiyle ayýrýyor ki yolunu ikiye,
hangi uca baksan sýla, hangi uca baksan þölen.
Aslýnda o kadar derin yaþýyoruz ki yaþanýlaný,
Bazen iki dünya bir araya gelse olmaz denilen oluveriyor,
Bazen arasýnda üç karýþ bile olmayan beyin ile kalp olmuyor bir,
Kavuþmuyor orta noktada.

Sebahat Rasioglu
Sosyal Medyada Paylaşın: