Yataktan kalktýðýmda her sabah, Bir yumruk yemiþ gibi yere düþerim. Gecemle gündüzüm yer deðiþti þu hale bak, Neyim doðruysa yanlýþmýþ buna þaþarým.
Herkesi birþey biliyor görünce ben de sustum. Feryadým vardý, aðlýyordu içim, bense sustum. Koþmak saðlam adýmlaymýþ, titrek bacaklarýmla koþtum, Kötüyü tam kalbinden vurmuþtum, niye ben kan kustum?
Ýnsan acýkýrsa yemeðini yer, tütün neyin nesi? Yaðmurdan su beklenir, bu duman neyin nesi? Hýçkýran melekler var etrafýmda, bu neyin yesi? Son söz duyulsa ya, yeter artýk bu keþmekeþin sesi.
Yaðmur, ah yaðmur...Biraz da benim gözlerime aksan ya, Ben kaçamak gözle bakabiliyorum, sen doyasýya baksan ya, Üþüdüm... Bir tutam kuru dal bulup yorgan bir ateþ yaksan ya, Gece oldu bana güneþ, küstü...Þimdi sen elimden tutsan ya.
Chire
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehlikam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.