Şehir Çok Büyüdü
her yerde en zoru her þeyin
çaresizlik
bir insanýn yalan sözleri gibi
avuntusu gibi
yolu yordamý yok gibi
hedefler dumansý
uykularý var yatarcasýna ölüme
bir kaç çocuk
bir kaç genç
bir kaç yaþlý insan
yaþamak bir sorun
yaþamak gülle gibi sýrtlarýnda
aðýrdan daha öte yaþamak
þehir çok büyüdü
kalabalýklar da
nereden geldim buralara itiraflarý
yatsý namazýndan çýkan dört beþ yaþlý
birazcýk ilahi yardým belki
avuçlarý onlara doðru
oysa Tanrýsal bir gerçeðin ürkünçlüðü
adalet ve pay sahipleri
tartým gerçekleþemiyor bir türlü
sessiz yakarýþlar
sonuç yok
uyuklamak istiyor canlarý
gelenler
geçip gidenler
açlýðýnda böylesine savrulur her türlü küfür
dermaný kalmamýþ dizlerin
kaldýrýmlardaki serüvenleri aðýr aksak
ve þýkýr þýkýr vitrinler
þehir çok büyüdü
gecenin bir saatinde
ne kadar da çok insan var
camekanlar ardýnda süslü çalýþanlar
geniz derinliklerine geliyor tereyaðý kokularý
sarkýp tavalardan pervanelerden
tütsü gibi çorba tencerelerinin buharlarý
hangi cadýysa en zor ve en zalimi yaratmýþ
açlýk
bir garip þekiller uçuþup buharlardan
dile gelip
ben cininim senin
dile benden ne dilersen derken
korodan mecalsiz bir partisyon
bir tas çorbadan daha makbul
daha anlamlýsý
olabilir mi
diyesi geliyor insanýn
sýcacýk düþler
þehir çok büyüdü
þekli þemali de
dönüyor sokaðýn parke taþlarý kara kara
elinde naylon torba
kararmýþ göz yuvalarý çocuklarýn
bir yolculuk ki
yol yok
bir yolculuk ki
yer bile yok
salyalý nefeslerde zehirin ucuz tarifesi
boþ bakýþlarda
göbekleri yusyuvarlak adamlar
kollarýnda manitalar
lüküs parlak lambalý otomobillerinden yayýlan
geðirme kokularýna karýþýk
vücut kokularý kadýnlarýn
þehir çok büyüdü
iþler de
iþsizler de
sýra sýra mýsýr saplarý þimdi memlekette
anam geceyi çoktan aþtý
insan ki
bir yerlerde týkanýp tökezliyorsa kimyasalý
yok sayýlmalý be
ýþýðý sönük
ruhu karanlýk
ve salt kendi için yaþayanýysa
düzenin düzenbazlarý
þehir çok büyüdü
çaresizlikleri de insanýn
eriþmezliðin çaresizi gibidir kimi
saf görünen bir kurban
gönlü kesik ama mayasý belli
benlik
bencillik mihengi
yüce Tanrý lütfundan daðýttýðý zaman
sanki bilinirmiþ gibi ýskalananlar
hayaletler
bitmez tükenmez hayalleri ile oynaþanlar
hýrsýndan hýrsýz olanlar
þehir çok büyüdü
çeliþkilerde
çeliþki düþleri uzunca bir kulvar
çatýþmasý bitmez içindekilerin
çýðý akýyor insanlarýn sessizlikten bu yana
geliyor
geliyor sesleri uzaklardan
aklýna her düþüþünde korku
ona daha yakýn ondan
her kim ise o insan
satýlmýþlýðýn baskýsý
ve patlak gözleri
Sokrates’e kýyanlardan biri gibi
iki bin küsür yýllýk öykünün
kýsacýktan devamý
yalandan sevgi ile bezeli sözleri egemenlerin
o zamandan
bu zamana
þehirler çok büyüdü
küçüldü insanlar
18 Tem. 2012 Denizli
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet necip özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.