* BAHÇELERDE AÇAN GONCA *

*** BAHÇELERDE AÇAN GONCA ***

Sen, bahçelerde açan gonca
Güzün uçurumunda son diriliþin
Yapraklar döküldü, hücreler kýþ uykusuna daldý
Deniz kudurdu, dalgalar horon tepiyor.

Sazýmýn üç teline vurdum, sular maviye döndü
Bir çoban dað eteðinde kavalýyla, otlatýyor sürülerini
Görülmemiþ bir özgürlük var bakýþlarýnda
Ne güzel þey, yaþarken, olanca görkemiyle
Þu yalancý dünyadan tat almak.

Ben küçük bir köyde doðdum
Taþtan topraktandý ruhumun erimi
Þarabýný içtim, filizini öptüm menekþelerin
Bir yýldýzýn koynunda yattým, Ege burcunda
Her heyecaným içimde unutulmuþ eski bir öpüþ
Dirildim.
Anýlarý öze topladým, umudum notalara döküldü
Þu aþýk Veysel’in iki kapýlý bir handayým türküsüyle.

Nuri Daðdelen
Özdere- Ýzmir
02/11/2012
Saat.18.55
Sosyal Medyada Paylaşın: