ÖFKE

ÖFKE

Acý ile karýþýktýr öfke,
Birini diðerinden ayýramazsýn,
Her yanýn için için daðlanýr
Acýlar içinde yüreðin kývranýr.

Acýnýn sýzýsý delip geçerken,
Ciðer alev alev yanarken,
Dalga dalga kabarýr öfkelenirken,
Ýçindeki acýnýn dumanýdýr yükselen.
Acý ile kardeþ gibidir öfke,
Birini ayýramazsýn diðerinden.

Þimþekler çakar gözlerinde,
Yýldýrýmlar düþer ard arda,
Göremez olursun bastýðýn yeri.
Kýpkýrmýzýdýr damarlarýndan
Beynine sýçrayan kanýn rengi,
Saða sola saldýrýrsýn öfkeden,
Çýldýran duygulardan alamazsýn kendini,
Çýkartýp atamazsýn,
Yüreðine saplanmýþ hançeri.

Acýdan feryattan,
O gücü kendinde bulamazsýn,
Acýn dinmedikçe öfkeden,
Kendini kurtaramazsýn.
Acý aðlatýr,öfke çýldýrtýr seni,
Acý aðlattýkça,
Öfke büyür yüreðinde yanardað gibi,
Çekip gitmek gelse de içinden,
Kurtulamazsýn öfkenin ellerinden.
Nefesin tükenir,farkýna varamazsýn,
Tüten dumanlardan,yolunu bulamazsýn,
Boðulur gidersin öfkeden,
Boðulmak istemesen de sen...

2008..OSMAN ÖZTÜRK
TAFLAN MEVSÝMÝ ÞÝÝR KÝTABINDAN
Ekleyen: Songül Eþkin Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: