titredi iðde yapraðý
yüzümüzü yalarken kasým soðuðu
gönül kuþ kanadýnda taþýnýrken
korkularýmýz ister istemez fazlalýktý
düþmekse; gökyüzünden savunmasýz
karþý kýyýya
çýt çýkar(t)mak neyimize
ve, düþmekse üstü örtülü satýrlara
kaygýsý neyimize
nasýlsa köreltilmiþ cümlede esiriz kaskatý
mutlak zamanýn koynunda
kaç beden büyüktü varlýðýmýz
kirpi yüreklerimizin ücra ahalisi
kaç kez gömdü vakitsiz
farazi yanýmýzý
’kal’ ve ’git’melerimizde
sabrýn (d)okunuþu suspus
asýlýr iðne deliðinde özne ile özgüven
kasýla kasýla
gün doðumlarýna söylense de deniz feneri
söyle
biz nerede kalakaldýk...
Nezahat YILDIZ KAYA