******** ******* Səmanýn boz ətəkləri qýpqýrmýzý qan kimi, Gündüz ölür gözlərimdə əzab çəkən can kimi. Günəþ yýðýr saçlarýný, sanki,çimir çayda o, Barmaðýmýn ucundaký qan ləkəsi boyda o. O nə quþdu göy üzündə, qanad çalmýr,yellənir , Ýçimdəki haykýrtýlar gah susur,gah dillənir. Külək əsir,sýðallayýr yarpaqlarýn tozunu, Çöldən yýðýr obalara çoban qoyun-quzunu. Yavaþ-yavaþ nanələrə, yarpýzlara þeh düþür, Böbəcəklərin ayaðýndan toz üstünə zeh düþür... Axþam olur,alatoran döyük-döyük dolaþýr, Nə gündüzdən keçə bilir, nə gecəyə bulaþýr... Þölə saçýr otaðýma masam üstə yanan þam, Tanrý mənə qonaq gəlib, nəþəliyəm bu axþam. Gəlib məni əff etməyə, günahýmdan keçməyə, Nə þərab var,nə þərbət var, nə qədəh var içməyə. Bir az dua...gülab suyu yarým þüþə,görəsən Bəs edərmi,bu axþamý barý yola verim mən? Zülmət çökür odalarýn, saraylarýn belinə, Tanrý alýr əllərimi atəþ kimi əlinə. Çəkir məni səmalara, ulduzlarýn içinə, Çəkir məni məchulluða, çəkir ulduz köçünə. Eþidilmir göy üzündə dilsiz qalan ahlarým, Bir þam qalýr otaðýmda, bir də o günahlarým. ***
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vahid Sabah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.