Ey Anka !
Kaf Daðý’nda hangi burçta uçarsýn?
Nerelerde gönül yurdun ey Ankā?
Hep bir adým ötesine kaçarsýn,
Akýl-fikir için zordun ey Ankā!
Bitmez yücelerin karý, boraný,
Hâlden bilmeyene açma yaraný,
G(k)ül ederler, aþka kanat vuraný,
Bir mendil içinde kordun ey Ankā!
Bir gece ansýzýn, kon hayalime,
Ah etsen ne çare bakýp hâlime,
Can kafeste tutsak, ten lime, lime..
Kul olduðun kadar hürdün ey Ankā!
Bu menzilde mahþer yeri harmanlar,
Hayret vadileri, dipsiz ummanlar,
Ne yaman aldanmýþ, vardým sananlar,
Peþim sýra «gel» diyordun ey Ankā!
Dost baðýna girdim solmaz çiçeði,
Masal sandýk hakikati, gerçeði,
Bir söz m’ola, þol göklerin direði?
«Hay» diyende dönüp durdun ey Ankā!
Bu sevda çöllerde bahar Yavuz’a,
Acýnmaz mý, aðlanmaz mý O’nsuza,?
Beni de al süzülürken sonsuza,
Bir zümrüt yeþili nurdun ey Ankā!.
Servet Yüksel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.