Bu Sevda
Her cefaya hazýr mýsýn ey âþýk?
Eline düþeni üzer bu sevda.
«Leylâ!» diye yalýn ayak, baþ açýk,
Daðlarda, çöllerde gezer bu sevda...
Figanýný gök kubbeye salsan da,
Sevdiðini bazý bazý bulsan da,
Taþtan taþa çalar, katre olsan da,
Dipsiz ummanlarda yüzer bu sevda...
Bir cilve ki, zindanlara atarlar,
Dîvâneler kervanýna katarlar,
Köle diye o kapýya satarlar,
Cevheri olana pazar bu sevda...
Can, esrarlý çilelerle sýnanýr,
Hamlar meclisinde sözü kýnanýr,
Yolundaki dikenleri gül sanýr,
Kan olur gönlünden sýzar bu sevda...
Bu sevda adamý toprak, toz eder,
Bir an gelir, kar içinde köz eder,
Ebedin peþinde aðlar, naz eder,
Hayat düðümünü çözer bu sevda...
Güzelliði solan Leylâ’dan kaçýp,
Tacý-tahtý, malý savurup, saçýp,
Bir seher vaktinde kendinden geçip,
Mîm okutur, elif yazar bu sevda...
Mevlâ’ya, Mevlâ’ya uzar bu sevda...
Servet Yüksel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.