YERİNİ KİMSELER DOLDURAMADI..!

Oy canýmýn caný kurban olduðum,
Yerini kimseler dolduramadý.
Sevdasýn iþleyip sarraf olduðum,
Yerini kimseler dolduramadý...!

...Uzaktasýn diye sanma ha sakýn,
Gözümden uzaksýn gönlüme yakýn.
Yüreðimden gayrý yok evin barkýn,
Yerini kimseler dolduramadý...!

Yüreðim aþk’ýnla tattý sevdayý,
Yakýn ettim uzak olan arayý.
Sen yoksan neyleyim tahtý sarayý,
Yerini kimseler dolduramadý...!

Doðumdan ölüme bir seni sevdim,
Ne baþka bað bildim ne bir gül derdim.
Ýki dünyalýðým sensin ahretim,
Yerini kimseler dolduramadý..!

Nimet bildim baþým üstüne koydum,
Dünya çiçek dolu ben seni buldum.
Sevdan ile yandým ham’ken dem oldum,
Yerini kimseler dolduramadý...!

Sunduðun badeyi içtim elinden,
Bir gül seven vazgeçmez dikeninden.
Cennet mekân ayrýlmam yüreðinden,
Yerini kimseler dolduramadý...!

TÝRYAKÝ yazýlý kader alnýmda,
Ýki melek yazar solda saðýmda.
Ýnanmazsan þahit bil ALLAHIM’da,
yerini kimseler dolduramadý...!

01 eKÝM 2012
22.45
iSTANBUL



Sosyal Medyada Paylaşın: