Bir ezân saati..
Küçük bir el gökyüzünde
Tek bildiði Dua
“Bismillâhirrahmânirrahîm”
Görmediðine
Dokunamadýðýnaydý dûa’ sý.
Doðmadan gitmiþti babasý
Sorduðunda
Askerde denilmiþti üzüntüyle.
Aðladý
Geceleri sayamazdý
Küçüktü.
Annesinin koynunda
Baba kokusunu arardý.
Duvarlarýn nem kokusunu
Baba kokusu saydý.
Yalnýzdý
Kalabalýk odasýnda
Tek deðildi aslýnda
Annesi ve birkaç kadýn.
Deðiþiyordu her seferinde.
Üþüdüðü geceler
Titrediðinde ateþten
Ellerini uzatmýþ ona düþünde
Gülümsüyordu babasý.
Büyüdü
Öðrendi evin ev olmadýðýný
Öðrendi babasýnýn asker olmadýðýný
Sustu dünyasýnda
Vurdu kalbini parmaklýklara.
Þimdi
Bir Dûa daha
Yine Besmele ile baþlayan.
Ölmüþlerine okunan
Okudu katili annesi olan babasýna.
Buz kesildi Hayâta.
Yaþatýlmayan çocukluðuna
Kaderine.
Sonra
Yine
Bir ezân saati..
Açýldý ardýna dek demir kapýlar
Burnuna yaðmur damladý.
Derin bir nefes aldý
Küçük çiðerlerine.
Unuttu tüm geçmiþini.
Ellerini kaldýrdý
Baþladý bir yerlerden hayata
Ve dilinde tek kutsal dûa.
“Bismillâhirrahmânirrahîm”
Döndü ardýna bir kez baktý
Kaleden bozma hapishaneye.
Cennetti ...
Ve O daha çok
Özleyecekti duvarlarýn ardýndaki
Nem kokulu babasýný.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.