Ana yüreğimin ağıdı...

sen hala büyümedin’mi çocuk ?
týka basa hayallerle doldurulan yaþamýn kýyýsýnda.
bedelsiz bir yafta asmýþlar boynuna
yürekler yurtsuzlukta yakýlmýþ
birgün kavuþacak topraðýnda yok
düþüncelerim çürüyor çocuk cesetleri gibi
þiirlerimi sizler için daðlara örttüm
pusatsýzým el deðmemiþ cürmümle
boðazýma kadar siz çocuklar
nefes alýþýmda pas kokusu iliklerime kadar

çürüyor düþüncelerim size yetiþemeden
yanýk kentin sokaklarý sizi gizliyor
anne ninnisiyle uykuya gebe hallerde
oysa nelere tanýklýk ettiniz ölü bedenlerin sübyanlarý
geceler gizledi sinsice.

mezarlar öbek öbek havale edilmiþ
vatansýz býrakýlan topraklarýn hasatý gibi

sen ölüm griliðinde gene sessiz kal
senin için intiharý düþünsem
techizatsýz bütün ellerim
gönlüme yükledim ölü çocuklarýn
ak ellerindeki toprak tozlarýný
kan olsam su olsam temizlermiydim ?
katran karasý týrnaklarýndaki delilleri.
parçalanmýþ bir rahmin acýsý gibi
gelirdiniz aklýma,

elzem firari sanduka içinde ceset
her daðýlmýþlýkta,ninni sesi kulaðýmda
makberi ses iniltisinde kulaðýmdaki aksi
hey hattt,heyhatttttttttt...
gözlerime mil çekmeye meyyal sancýlý yüreðim
yargýsýz infazlarýn bekçiliðinde susmayý
hazmedemiyor a-maa gözlerim
dilim kanýyor anlatmaya dair herþeyi
en çokta çocuk yanlarým
________________________________ yangýn yeri...



Sermin Çýnar/Ýzmir



Sosyal Medyada Paylaşın: